سیاهیه مطلق

از تاریکی خوشم میاد

سیاهیه مطلق آدمو به خودش میاره تا بفهمه تو چجور دنیایی بوده والان کجاست

تابفهمه دنیا هرچقدرم بد، حداقل رنگوارنگ بوده

حداقل قابل دیدن بوده

تازه آدمو به خودش میاره که الان تنهایی، الان کسی نیست، از الان بترس...

تنهایی..ترس داره...باورکن ترس داره

اصلا دلیله ترس ازمرگه ماآدما همون سیاهیه مطلقست

اون زمانی که میفهمی دیگه نقطه ی روشنی وجود نداره..دیگه راهه برگشتی نیست...

بیاید تاهمه جا سیاه نشده حداقل رنگای دنیارو خوب تماشا کنیم.نه اینکه مرگو تو این دنیا بِکِشونیم

اینجا جای مردن نیست

دنیا اونقدراهم بدنیست.نذاریم آدما قبل از مرگه جسممون، روحمونو بکُشن

روحی که قراره تاابد زنده بمونه وخیلی چیزارو تجربه کنه

ارزش نداره..واقعا نداره

روحتونو نکشین..

دوست داشتن...

 

"دوست داشتن"عضوی از بدنه

درسته که همه فورا به فکر "قلب" می افتن ولی من میگم که دوست داشتن "دندون" آدمه

دندون جلویی که هنگام لبخند برق میزنه...

حالا تصور کن روزی رو که "دوست داشتن" آدم درد میگیره!

آروم وقرار رو از آدم میگیره!

غذا از گلوت پایین نمیره

شبها رو تا صبح به گریه میشینی

اونقدر مقاومت میکنی تا یک روز میبینی راهی نداری جز اینکه دندون "دوست داشتنت" رو بکشی و بندازی دور...

حالا...دندون دوست داشتن رو که کشیده باشی، حالت خوبه، راحت میخوابی، راحت غذا میخوری، شبها دیگر گریت نمیگیره...

ولی...

همیشه جای خالیش تو چشمه...

سعی کن از همون اول خوب ازش مراقبت کنی تا درد نگیره و تورو به این حالو روز نندازه

♥ ʟᴏᴠᴇ ᴛɪᴍᴇ ♥

☆ ᴛᴇxᴛ ᴛɪᴍᴇ ☆

🍂هیچوقت تسلیم نشو...

🍂سرباز پیاده در شطرنج اگر تا

🍂آخر ادامه بدهد وزیر میشود

ᴛʜᴇ ʙᴇꜱᴛ ꜰᴇᴇʟɪɴɢꜱ ɪɴ ᴛʜᴇ ᴡᴏʀʟᴅ

♥ ʟᴏᴠᴇ ᴛɪᴍᴇ ♥