هر چیزی حدی داره .. حتی زیباترین رفتارها و‌قشنگترین خصلت ها...
خصلت ها هم وقتی از حدش می گذرند ، تبدیل به آسیب می شوند
و به آدم ها ضرر می رسانند.
انسان بی آنکه بداند ، سخت ترین ضربه ها را از باورهایش میخورد
از اینکه می خواهد در هر شرایطی خوب بماند و مدال افتخار صبر و شکیبایی را به گردن بیندازد ...
بارها به خودش پشت می کند تا دیگران را راضی نگه دارد..
آنجا که باید فریاد بزند سکوت می کند
آنجا که باید از حقش دفاع کند گذشت می کند
آنجا که باید تذکر بدهد حرفی نمی زند
و اینجاست که هر روز بدی ها بیشار تکرار می شوند و خوبی ها کمرنگ تر ..
چون همیشه عده ای خطا می کنند
و عده ای بی وقفه می بخشند
ما همان طور که در برابر رفتار های منفی مان مسئولیم ، در برابر خوبی هایمان هم مسئولیت داریم که به جا و به اندازه خرج کنیم ..
و ای کاش با تصمیم های اشتباه " انسانیت " را
در چشم آیندگان به " حماقت " تبدیل نکنیم.
