❤Don't forget smile❤

سندرم آلیس در سرزمین عجایب

شاید داستان آلیس در سرزمین عجایب کاملا فانتزی باشد اما یکی از عجیب­ترین تجربه­ های آلیس شبیه به یک اختلال ترسناک روانی است. سندرم آلیس در سرزمین عجایب، که سندرم تاد هم نامیده می­شود، باعث می­شود محیط پیرامون فرد پریشان به نظر برسد. درست همان­طور که جثه ­ی آلیس از خانه بزرگ­تر می­شد، افراد مبتلا به سندرم آلیس در سرزمین عجایب صداها را بلندتر یا ضعیف­تر از واقعیت می­شنوند، اشیاء را بزرگ­تر یا کوچک­تر از واقعیت می­بینند و حتی درک دقیق بافت و زمان را از دست می­دهند. این اختلال رعب­ انگیز، که مثل تجربه ­ی خوردن LSD بدون مصرف مواد است، حتی تصویر خود فرد را هم متزلزل می­سازد. خوشبختانه، سندرم آلیس در سرزمین عجایب بسیار نادر است و در اکثر موارد روی افراد بیس ساله­ای تاثیر می­گذارد که سابقه­ ی مصرف مواد یا تومور مغزی دارند.

سندرم دست بیگانه

اگرچه سندرم دست بیگانه اغلب در پی­رنگ داستان­های ترسناک مورد استفاده قرار می­گیرد، ولی صرفا محدود به دنیای تخیل نمی­شود. افراد مبتلا به این اختلال ترسناک، ولی خوشبختانه نادر، کاملا کنترل دست یا یک عضو بدن خود را از دست می­دهند. در اغلب موارد عضو غیر قابل کنترل بدون اختیار فرد ذهن را تحت سلطه­ ی خود در می ­آورد و این افراد گزارش داده­ اند که عضو «بیگانه» تلاش می­کند خود فرد یا دیگری را خفه کند، لباس را پاره کند یا تا جایی بدن را بخاراند که خون بیاید. در اغلب موارد سندرم دست بیگانه در بیماران مبتلا به آلزایمر یا کروتزفلد جاکوب یا درنتیجه­ ی جراحی مغز هنگام شکافته شدن دو نیمکره ظاهر می­شود. متاسفانه، این سندرم هیچ درمانی ندارد و افراد مبتلا به آن اغلب دستان خود را مشغول نگه می­دارند یا از دست دیگر خود استفاده می­کنند تا دست بیگانه کنترل شود.

آپوتمنوفیلیا

این وضعیت که اختلال تمامیت بدن و اختلال هویت قطع هم نام دارد، یک نوع اختلال عصبی است که فرد در آن میل شدیدی به قطع یا آسیب رساندن به عضو سالم خود دارد. اگرچه اطلاعات زیادی درمورد این اختلال عجیب و ترسناک در دست نیست، باورها بر این است که در اثر بروز آسیب در نیمه­ ی راست مغز رخ می­دهد. از آن­جایی­که اکثر جراحان طبق درخواست فرد مبتلا به آپوتمنوفیلیا حاضر به قطع عضو سالم نیستند، افراد مبتلا به این اختلال حس می­کنند مجبورند که خود دست به کار شوند- که سناریوی خطرناکی است. کسانی­که به ­واسطه ­ی پزشک دست به قطع عضو زده­ اند، حتی بعد از جراحی نیز از تصمیم خود راضی هستند.

بونتروپی

افرادی که از اختلال روانی بسیار نادر اما ترسناک بونتروپی رنج می­برند باور دارند که گاو هستند و اغلب این باور تاجایی پیش می­رود که مانند گاو رفتار می­کنند. حتی گاهی این افراد در مزرعه و کنار دیگر گاوها مشاهده می­شوند که چهار دست و پا راه می­روند و طوری علف می­چرند که انگار عضو واقعی گله هستند. به­ نظر می­رسد این افراد نسبت به عملکرد خود آگاه نیستند و این امر باعث شده محققان به این باور برسند که این اختلال عجیب روانی ناشی از رویا یا حتی هیپنوتیزم است. جالب است بدانید که به باور برخی در انجیل هم به این بیماری اشاره شده زیرا مسخ شدن پادشاه بخت ­النصر و علف خوردن او مثل گاو نر را توصیف می­کند.

توهم کاپگراس

نام این اختلال برگرفته از نام یک روان­پزشک فرانسوی، جوزف کاپگراس، است که به نظریه­ ی توهم همزاد علاقه داشت. فرد در این اختلال روانی باور دارد که جای اطرافیان او با متظاهران عوض شده است. به­ علاوه، معمولا این متظاهران قصد دارند به فرد صدمه بزنند. مثلا، یک خانم 74 ساله مبتلا به توهم کاپگراس کم­کم به این باور رسید که یک متظاهر جای همسرش را گرفته و می­خواهد به او آسیب برساند. اختلال کاپگراس نسبتا نادر است و اغلب بعد از بروز آسیب به مغز یا در کسانی­که دچار زوال عقل، شیزوفرنی یا صرع هستند دیده می­شود.

لیکانتروپی بالینی

افراد مبتلا به این اختلال مانند کسانی­که دچار بونتروپی (که در بالا توضیح داده شد) هستند، باور دارند که می­توانند تبدیل به حیوان، گرگ و گرگ­نما، شوند (البته گاهی دیگر گونه­ های حیوان هم شامل این اختلال می­شود). افراد مبتلا به لیکانتروپی بالینی همراه با این باور، کم­ کم شبیه به حیوان رفتار می کنند و اغلب در جنگل و سایر مناطق پردرخت قایم می­شوند یا زندگی می­کنند.

توهم کوتارد

توهم کوتارد با علاقه ­ی طبیعی به سریال مردگان متحرک و دیگر عناصر گرایش فعلی به دنیای زامبی­ ها فرق می­کند. فرد مبتلا به این اختلال ترسناک معتقد است که به معنای واقعی کلمه مرده­ی متحرک یا شبح است و بدنشان دارد می­پوسد یا تمام خون و اندام داخلی خود را از دست داده. احساس پوسیدگی بدن بخشی از توهم است و تعجبی نیست که بسیاری از افراد مبتلا به توهم کوتارد دچار افسردگی شدید می­شوند. در بعضی از موارد، این توهم باعث می­شود فرد خودش را از گرسنگی بکشد. نخستین بار یک عصب­ شناس به نام جولز کوتارد در سال 1880 این اختلال ترسناک را معرفی کرد. البته خوشبختانه، ثابت شده که توهم کوتارد به ­شدت نادر است. مشهورترین مورد توهم کوتارد در هائیتی اتفاق افتاد و مردی در آن­جا کاملا باور داشت که در اثر ایدز جان خود را از دست داده و در جهنم به سر می­برد.

سندرم دیوژن

معمولا از این سندرم با نام «احتکار» یاد می­شود و یکی از اختلالات روانی است که بیشتر از بقیه برداشت اشتباهی از آن شده است. این سندرم که نام خود را از فیلسوف یونانی، دیوژن از سینوپه (که به طرز طعنه­ آمیزی مینیمالیست بود)، گرفته، معمولا با علائمی نظیر میل شدید به جمع کردن کالاهای به­ ظاهر تصادفی شناخته می­شود که فرد بعدا به آن­ها وابستگی عاطفی پیدا می­کند. افراد مبتلا به سندرم دیوژن علاوه بر احتکار غیر قابل کنترل، اغلب نسبت به خود و دیگران به­ شدت بی ­توجه می­شوند، ترک اجتماع می­گویند و از رفتار و عادت خود شرم نمی­کنند. این اختلال در بین سالمندان، افراد مبتلا به جنون و کسانی­که در یک مقطع از زندگی طرد و ترک شدند یا محیط خانوادگی ثابتی نداشتند شایع است.

اختلال تجزیه­ ی هویت

اختلال تجزیه ­ی هویت (DID)، که در گذشته اختلال چندشخصیتی نامیده می­شد، یک بیماری روانی وحشتناک است که در فیلم و سریال بسیار به آن برمی­خوریم اما به­ شدت اشتباه درک شده است. به­ طور کلی، کم­تر از 1% از افراد مبتلا به اختلال تجزیه­ ی هویت 3-2 شخصیت دارند (و گاهی بیشتر). این افراد مرتبا بین شخصیت­های خود در گردشند و ممکن است چند ساعت یا چند سال روی یک شخصیت ثابت بمانند. ممکن است هر زمان و بدون هشدار قبلی بین هویت­های خود جابه­ جا شوند و متقاعد ساختن فرد به این که مبتلا به این اختلال است تقریبا غیر ممکن می ­باشد. به­ همین­ دلیل، افراد مبتلا به اختلال تجزیه ­ی هویت نمی­توانند زندگی عادی داشته باشند و معمولا در تیمارستان زندگی می­کنند.

اختلال ساختگی

اکثر افراد با اولین نشانه ­های آبریزش بینی از فکر به سرماخوردگی یا بیماری احتمالی به خود می­لرزند اما افراد مبتلا به اختلال ساختگی این­طور نیستند. دغدغه­ و میل به بیماری ویژگی این اختلال ترسناک است. درواقع، اکثر افراد مبتلا به اختلال ساختگی عمدا خودشان را مریض می­کنند تا خدمات درمانی دریافت کنند (این مورد با خودبیمارانگاری فرق دارد). گاهی افراد صرفا خودشان را به مریضی می­زنند، حیله­ ای که شامل داستان­های من درآوردی، فهرست بلندی از علائم و رفتن از یک بیمارستان به بیمارستان دیگر می­شود. این دغدغه­ ی بیماری اغلب ریشه در آسیب روحی در گذشته یا بیماری جدی دارد. اختلال ساختگی کم­تر از 5% از جمعیت کلی را تحت ­الشعاع قرار می­دهد و اگرچه درمانی ندارد اما اغلب با روان ­درمانی قابل کنترل است.

سندرم کلوور-بوسی

فرض کنید میل به خوردن کتاب داشته باشید یا بخواهید با ماشین رابطه­ ی جنسی برقرار کنید. این مورد در رابطه با افراد مبتلا به سندرم کلوور-بوسی حقیقت دارد. سندرم کلوور-بوسی یک اختلال روانی ترسناک است که با علائمی نظیر از دست دادن حافظه، میل به خوردن اشیای غیر خوراکی و جاذبه­ ی جنسی نسبت به اشیای بی­جان مانند اتومبیل شناخته می­شود. تعجبی ندارد که این افراد اغلب در تشخیص اشیاء یا افراد آشنا به مشکل برمی­خورند. تشخیص این اختلال روانی ترسناک دشوار است و به ­نظر می­رسد درنتیجه ­ی آسیب شدید به حافظه­ ی موقت مغز رخ می­دهد. متاسفانه، درمانی برای سندرم کلوور-بوسی وجود ندارد و فرد مبتلا به آن اغلب تا پایان عمر در این وضعیت باقی می­ماند.