دوست داشتن...

 

"دوست داشتن"عضوی از بدنه

درسته که همه فورا به فکر "قلب" می افتن ولی من میگم که دوست داشتن "دندون" آدمه

دندون جلویی که هنگام لبخند برق میزنه...

حالا تصور کن روزی رو که "دوست داشتن" آدم درد میگیره!

آروم وقرار رو از آدم میگیره!

غذا از گلوت پایین نمیره

شبها رو تا صبح به گریه میشینی

اونقدر مقاومت میکنی تا یک روز میبینی راهی نداری جز اینکه دندون "دوست داشتنت" رو بکشی و بندازی دور...

حالا...دندون دوست داشتن رو که کشیده باشی، حالت خوبه، راحت میخوابی، راحت غذا میخوری، شبها دیگر گریت نمیگیره...

ولی...

همیشه جای خالیش تو چشمه...

سعی کن از همون اول خوب ازش مراقبت کنی تا درد نگیره و تورو به این حالو روز نندازه