آدم هایی که زود عصبانی می شوند آدم هایی هستند که درک نشده اند ، کمتر از نیازشان محبت دیده اند و بیشتر از توانشان محبت کرده اند .
طبیعی است که گاهی کم بیاورند ، کاسه ی طاقتشان سرریز شود و تمام حسرت وکمبود و بغض هایشان را از پشت خاکریز خشم و قهر و بهانه بیرون بریزند و چند دقیقه بعد پشیمان شوند..
در مقابل آدم هایی که عصبانی شدند ، جبهه نگیرید ، برایشان یک لیوان آب بریزید ، کنارشان بنشینید ، در آغوششان بگیرید ، با عشق و علاقه در چشمانشان نگاه کنید و بگویید
چقدر وجودشان برای شما ارزشمند است ، چقدر خوب است که هستند و چه اندازه دوستشان دارید .
خشم ، قهر ، کناره گیری و فریاد ، ارثیه یِ اجدادی آدم ها نیست !
این ، ناگریز ترین حالتِ ابرازِ استیصال و رنج های درونی آدم هاست.
نوعی اعتراض به دیده نشدن ، شنیده نشدن و سردی عمیقِ رابطه هایی که نیاز به کمی توجه و رسیدگی و همدلی دارند .
